Rozdział 16

To był kolejny piękny dzień. Piękny, pomimo wczorajszych wydarzeń. Wiedziałam, że nie mogę zepsuć go nienawiścią do tej bezmyślnej dziewczyny, a Justin wybrał drogę do kieliszka. Razem z tatą i Oliver’em. To właśnie tej trójki nie było z nami w kuchni dzisiejszego ranka.

-Chloe, kochanie.. może przeniesiemy się do ogrodu? Tak pięknie świeci słońce.

Lee spojrzała na mnie z miną, jakby ją olśniło. To był dobry pomysł. Chyba nie jedliśmy śniadania w takim wielkim gronie od naszego ślubu z Justinem.

-Tak. Poproszę Justina, żeby rozłożył parasol. Jak tylko go obudzę.

Zaśmiałam się i odłożyłam talerz. W tym czasie zeszła do nas Maddie z Mellanie.

-Śniadanie w ogrodzie? To dobry pomysł.

-Może pobiegniesz na górę, i obudzisz dziadka, co Skarbie?

Mellanie zadowolona pokiwała głową, że się zgadza i z powrotem ruszyła do góry. Kuchnia była zatłoczona bez facetów a co dopiero, gdy wstaną.. Charles złapał mnie za rękę idąc ze mną po schodach.

-Tata też śpi?

-Tak. Pójdziemy go obudzić.

Zadowolony wyprzedził mnie i ruszył do naszej sypialni. Nie wchodziłam do środka. Oparłam się w wejściu, przyglądając się jak Charles skacze po Justinie.

-Tato, musisz się obudzić. Spóźnisz się na śniadanie.

Chłopczyk powiedział z oburzeniem w głosie. Justin otworzył jedno oko, nawet się nie ruszając. Wiedział, że nie ma wyjścia i nie może kontynuować drzemki. Śniadanie było najważniejszym posiłkiem dnia i to Justin najczęściej mu to powtarzał.

-Skarbie, zaraz zejdę na dół, dobrze?

-Tak!

Charles wziął sobie do serca słowa taty i uważnie zszedł z niego, ześlizgując się na dywan i wybiegając z sypialni. Justin złapał się za głowę, a mi chciało się odrobinkę śmiać. Przesadzili wczoraj z alkoholem. Naprawdę przesadzili.

-Która jest godzina? Nie mogę iść dalej spać?

Weszłam do środka wolnym krokiem. Naprawdę się nie wyspał, a mnie śmieszyło to coraz bardziej. Było to też na swój sposób urocze.

-Nie możesz. Zgłosiłam Cię do montażu parasola. Jest dziesiąta godzina i wszyscy czekają aż wstaniecie.

-My?

-Ty, Oliver i twój tata.

-Chyba przesadziłem.

Justin zamknął oczy i z powrotem wygodnie zaszył się w pościeli. Usiadłam na łóżku, a on chętnie wyciągnął rękę, by złapać mnie za kolano.

-Tak, przesadziliście. Ale musisz wstać. Proszę.

To ostatnie dodałam z mocniejszym akcentem, a Justin spojrzał na mnie chyba z lekkimi wyrzutami sumienia. Mogłabym się założyć, że pomyślał o wczorajszej wizycie niechcianego gościa.

-Okej.

Uśmiechnął się i niechętnie podniósł głowę z poduszki, siadając obok mnie.

-Chyba poplamiłem koszulę.

-Tak. Wylądował na niej kieliszek z czerwonym winem. Przyniosłam Ci nową z auta. Wisi na szafie.

Odwrócił się, krzywiąc się odrobinę, a później znów na mnie spojrzał. Miałam wrażenie jakby wszystko co robi było w zwolnionym tempie.

-Kocham Cię, wiesz?

-Yhym.

Uśmiechnęłam się i złożyłam na jego ustach szybki pocałunek. Wstałam i podeszłam do drzwi.

-Jesteśmy w ogrodzie.

***

Pogoda nieco się pogorszyła. Chmury przykryły słońce, ale za to wiatr wydawał się być nieco przyjemniejszy. Charles siedział mi na kolanach i próbował złożyć swojego robota z powrotem w samochód. Był przy tym skupiony i chyba postanowił, że nie wróci do zabawy z kuzynostwem, dopóki nie skończy tego co zaczął. Siedzieliśmy na bujanej ławce i obserwowałam w międzyczasie co robi reszta. Justin od dłuższego czasu rozmawiał z tatą, ale nie zawsze potrafiłam domyślić się o czym. Albo oby dwoje przybierali poważne miny, co świadczyć mogłoby o jakiejś ważnej rozmowie, której przedyskutowanie musiało zająć dłuższą chwilę, albo śmiali się i gestykulowali, z czego domyślić nie mogłam się niczego. Mogli rozmawiać o zeszłorocznych wakacjach, ostatnim wygranym meczu, albo o wczorajszych żartach podpitej Maddie. Nie potrafiłam tego rozszyfrować.

-Mamo, mogę mieć rybki?

Spojrzałam na syna, który dalej próbował coś złożyć. Zaśmiałam się pod nosem, bo miałam nadzieję, że pomysł zwierzątka już dawno mu przeszedł. Zgodziliśmy się z Justinem na psa, a on nigdy więcej o nim nie wspomniał.

-Rybki? Takie w akwarium?

-Taak!

Spojrzał na mnie na kilka sekund pokazując przy tym przesadnie zęby w uśmiechu. Był skupiony, ale nie tylko na swoim zadaniu, ale także na naszej rozmowie. Widziałam to.

-Ostatnio chciałeś mieć pieska. Później całkiem o nim zapomniałeś. Co jeśli o rybkach też zapomnisz? Je także trzeba karmić.

-Nie chciałaś pieska.

Powiedział tonem, jakby to był powód, dla którego zrezygnował z zachcianki. Jakby robił to dla mnie. Zaśmiałam się.

-Twierdziłam, że wymaga dużo uwagi i opieki. I nadal tak twierdzę. Jak każde inne żywe zwierzątko.

-Rybki nie będą robić problemów. Nawet nie wydają z siebie głosu.

Zaśmiałam się i chciałam coś odpowiedzieć, ale podniosłam głowę, gdy zobaczyłam kątem oka, że Justin idzie w naszym kierunku.

-A co takiego robią moje dwa Skarby, co?

-Mamy właśnie bardzo poważną sprawę. Powinieneś się dołączyć.

Justin usiadł obok nas bujając ławką. Zaczął zaczepiać Charlesa, a ten odłożył zabawkę na bok. Nie dziwiło mnie to.

-Co to za poważna rozmowa?

-Zgodzisz się na rybki?

-Rybki?

Justin spojrzał na mnie zdziwiony i zaraz zaczął się śmiać.

-Dobra, na to się zgodzę. A co powiecie na spacer?

-Rozmawiałem z tatą. O Sarze.

Spojrzałam na Justina, poprawiając sukienkę. Charles zjeżdżał do chwilkę na zjeżdżalni a Mell pilnowała go i łapała.

-Wiedział o niej.

-Nie ode mnie. Myślałem, że może ty z nim wcześniej rozmawiałaś.

-Nie.

Zaprzeczyłam szybko. Sama chciałam na razie tego uniknąć.

-Wiem. Powiedział, że od jakiegoś czasu widział, że nasze relacje w biurze nie układały się najlepiej. Wiedział też o naszej kłótni od Maddie. To był jego pomysł, żeby ją zwolnić, chociaż nie spodziewałem się takiego czegoś.

Uśmiechnęłam się, przejeżdżając dłonią pocieszająco po jego nodze. Zamartwiał się mimo wszystko.

-Chloe, wiesz, że nic do niej nie czuję prawda? To co powiedziała.. nie ma dla mnie żadnego znaczenia. Nie wiem jaki ma w tym interes, nie sądzę, że do kilku tygodniach znajomości..

-Wiem.

Przerwałam.

-Ufam Ci. I mam nadzieję, że teraz się to skończy. Że obydwoje się od niej odetniemy.

Justin przysunął się do mnie jeszcze bliżej i założył za moje ucho kosmyki włosów. Zamknęłam oczy, gdy poczułam na policzku jego nos. Sara była niczym, w porównaniu do tego, co przeszliśmy już w przeszłości. Z tym też musieliśmy sobie poradzić i miałam nadzieję, że to niedługo się skończy.

Sara

Otworzyłam okno i poczułam jak przekręca mi się wszystko w środku na widok tej żałosnej, całującej się pary. Chloe przeszkadzała mi od samego początku i wiedziałam, że nie pozwoli nam na zbudowanie wspólnej więzi z Justinem. Rozrywało mnie od środka, gdy widziałam jak ją dotyka, całuje, uśmiecha się do niej. Czułam zazdrość. Ale tak było do wczoraj. Byłam pewna, że to ona miała na niego taki wpływ. Zawsze był dla mnie taki miły i życzliwy.. a wczoraj usłyszałam od niego słowa, których nigdy w życiu bym się nie spodziewała usłyszeć. Wyznałam mu miłość a on potraktował mnie w tak podły sposób. Nie mogłam tego odpuścić. Nikomu. Od dziś miałam nowy cel. Obydwoje pożałują. Zemszczę się za to, że upokorzyli mnie przed wszystkimi. I Eric.. straciłam pracę. Nie pozostanę nikomu dłużna. Teraz oni poczują to co ja. Wzięłam głęboki oddech, gdy zobaczyłam jak uroczy chłopiec podbiega do Justina i Chloe. Charles był taki niewinny. Ale pożałują, że ze mną zadarli. Nie mogłam dłużej patrzeć jak śmieją się ale wiedziałam, że ta radość nie potrwa długo. Zemszczę się, Chloe. Czas połączyć siły z Twoim innym wrogiem.. Wygrzebałam z torebki telefon wchodząc pośpiesznie w listę kontaktów. Po krótkiej chwili wahania najechałam na numer Mack’a i wcisnęłam zieloną słuchawkę.

Chloe

Chwyciłam za szczotkę do zębów i stanęłam przed lusterkiem. To był wspaniały weekend, poza jednym niemiłym incydentem, ale dobrze było być już w domu. Charles wykończony zabawami spał tak mocno, że żaden hałas nie był w stanie go obudzić.

-Kochanie, idziesz do łóżka?

Spojrzałam w stronę otwartych drzwi, gdy usłyszałam Justina. Uśmiechnęłam się pod nosem. Wyplułam wodę i wypłukałam szczoteczkę, odkładając ją do kubeczka.

-Idę.

Sięgnęłam po kosmetyczkę w poszukiwaniu kremu do rąk, ale coś mnie podświadomie zatrzymało. Od jakiegoś czasu czułam się dziwnie i miałam inne dolegliwości niż zawsze, ale.. nie zwracałam na to za bardzo uwagi. Chwyciłam niepewnie za kalendarzyk. Przełknęłam ślinę i otworzyłam go. Zanim zdążyłam cokolwiek przeczytać poczułam dziwne ukłucie w brzuchu. A w głowie pojawiła się obca myśl.

-Czekam na Ciebie.

Zignorowałam Justina otwierając jedynie usta. Było właśnie tak, jak się obawiałam. Spóźniał mi się okres…

________________________________

PRZEPRASZAM, ŻE AKIE KRÓTKIE, NAPRAWDĘ... ALE NIE MAM OSTATNIO CZASU. PRAWDOPODOBNIE W LIPCU WYJADĘ ZA GRANICE DO PRACY I NIE WIEM CO Z PISANIEM, CZY DAM RADĘ :/ TA CZĘŚĆ OPOWIADANIA NIE BĘDZIE TEZ TAKA DŁUGA JAK DWIE POPRZEDNIE :// WIEM, ŻE OSTATNIO ROZDZIAŁY SĄ KRÓTSZE NIŻ ZWYKLE, PRZEPRASZAM !